D'Fundament vun der helleg Chrëscht Hoffnung

 

Wat ass d'Basis vun der helleg Chrëscht Hoffnung?

  Hellege Chrëscht Hoffnung baséiert op Gott seng Verspriechen an de Verdéngschter vu sengem Jong, dem Här Jesus Christus!

  D'Wueren, op déi mir hoffen, si sou grouss a wäertvoll datt se all mënschlech Konzepter iwwerschreiden. Si sinn onmoosseg a besteet aus der nootster Unioun, Besëtz, a Genoss vu Gott selwer, a si wäerte fir ëmmer daueren.

  Zousätzlech hoffe mir och op alles wat fir d'Erreeche vun dësem Zil néideg ass, dat heescht, mir hoffen op d'Verzeiung vun de Sënnen an d'Gnod vu Gott, duerch déi mir d'Segen erreeche kënnen. Gott huet dës gutt Saache net eemol, awer vill Mol versprach, dat heescht, Gott huet geschwuer datt hien eis éiwegt Segen an alles wat fir seng Erreeche néideg an néideg ass, wat den Apostel Paul bestätegt:   "Duerfir Gott, deen den Ierwen vum Versprieche méi sécher d'Ierwe vum Verspriechen d'Onverännerlechkeet vu sengem Zweck beweise wollt, gouf eng Sécherheet mat engem Eed, sou datt duerch zwee onverännerbar Saachen Gott ass, fir datt mir Gott onméiglech sinn, fir datt mir Gott onméiglech sinn, wien et onméiglech ass. hu vläicht staark Encouragement fir d'Hoffnung ze halen, déi virun eis gesat gëtt.   (Heb 6:17-18).

  D'Fro stellt sech, wéi sécher sinn dës Versprieche vu Gott?

  Dës Versprieche sinn absolut sécher, well Gott ass onendlech mächteg, léif a trei, a kann a wäert säi Wuert halen a ginn wat hie versprach huet. Gott ass omnipotent a kann alles maachen wat hie wëll, dofir sot hien zum Abraham:   "Ass eppes ze schwéier fir den Här?"   (Genesis 18:14).

  Den Engel Gabriel sot och zu der Muttergottes Maria:   "Fir bei Gott wäert näischt onméiglech sinn"   (Luk 1:37).

  Dofir gëtt et keen Zweiwel oder zéckt, datt Gott alles kann a wäert ginn, wat hie versprach huet, a weder den Däiwel, nach déi houfreg Welt, nach déi korrupt mënschlech Natur kënnen him dat verhënneren.

  Duerch dës Allmuecht vu Gott huet den Apostel Paul a senge Kämpf a Leed ëmmer nei Hoffnung dovunner gezunn, déi hien mat de Wierder bestätegt:   "Den Här wäert mech vun all Béisen Dot befreien a wäert mech fir säin Himmelräich erhaalen"   (2 Tim 4:18).

  Gott ass onendlech léif a barmhäerzlech, dat heescht, Gott ass d'Léift selwer, wat aus den Hellege Schrëften evident ass, well am Psalm 145 geschriwwen ass:   "Den HÄR ass gnädeg a barmhäerzlech, lues fir Roserei, a vill vu Léift. Den Här ass gutt fir all, a barmhäerzlech fir all seng Wierker."   (Ps 145:8-9).

  Den offensichtleche Beweis vu Gottes Guttheet ass déi onmoosseg Virdeeler déi de Mënsch zënter senger Schafung vu senger Hand kritt huet, an e spezielle Beweis ass datt hien an der Fülle vun der Zäit säin eenzege gebuerene Jong geschéckt huet, deen um Kräiz gelidden a gestuerwen ass fir datt de Mënsch gerett ka ginn a geseent ginn, wéi bestätegt vum Apostel Johannes:   "Fir Gott huet d'Welt esou gär datt de Jong him huet, deen net ëmmer gleewe soll, awer net ëmmer gleeft. éiwegt Liewen"   (John 3:16).

  Dofir ass déi onmoosseg Guttheet vu Gott ee séchere Grond fir helleg Chrëscht Hoffnung.

  Gottes Trei stäerkt och déi helleg kathoulesch Hoffnung nach méi, well duerch si gëtt Gott eis alles wat hie versprach huet!
  Gott hält säi Wuert a kee kann seng Versprieche verleegnen, wéi den Apostel Paul bestätegt:   "Wa mir trei sinn, bleift hien trei. Well hie selwer kann net verleegnen"   (2 Tim 2:13).

  "Wäert hiren Ongleewen d'Vertraue vu Gott annuléieren?"   (Réimer 3:3)

  Dës Vertraue vu Gott huet d'Helleg mat Kraaft a Vertrauen an all de Stuerm vum Liewen gefëllt an huet gesuergt datt si ni an hirer helleg chrëschtlecher Hoffnung gewiesselt hunn.

  Aus alles wat gesot gouf, ass et ganz evident, datt déi helleg chrëschtlech Hoffnung sécherlech op Gott senger Allmuecht, Guttheet a Vertrauen baséiert, well Gott, duerch Seng Allmuecht, kann duerch Seng Guttheet, Wëllen an duerch seng Vertrauen eis sécher alles ginn, wat Hien eis versprach huet.

  Ausserdeem gëtt déi helleg Chrëscht Hoffnung nach méi verstäerkt andeems Dir all d'Verdéngschter vum Här Jesus Christus kuckt!

  Dem Här seng Verdéngschter soen eis, wat Gott gemaach huet fir eis geseent ze ginn, a si sinn zur selwechter Zäit d'Versprieche vu Gottes Verspriechen an d'Moyene fir hir Erfëllung. Wéi a firwat kënne mir bezweifelen ob dem Gott seng Versprieche eescht sinn, wann Gott dat huet, wat him am léifsten ass, nämlech säin eenzeggebuerene Jong, fir fir eis Erléisung ze stierwen? Dobäi kéint Gott méi kloer seng helleg Léift a Wonsch manifestéieren fir eis geseent ze maachen?

  De Mënsch ass e Sënner a verdéngt éiweg Verdammung an huet näischt mat deem hien dem Gott seng Gerechtegkeet zefridden kann. Iwwerlooss fir sech selwer wier hien ëmmer Gott schëlleg a konnt näischt wéi éiweg Verdammung erwaarden. Dofir huet den Här Jesus Christus dem Mënsch seng Schold op sech geholl an se komplett zerstéiert.     

  Säi wäertvollt Blutt um Kräiz ass de Präis deen hie fir de Mënsch bezuelt huet. Duerch dësen Akt huet den Här Jesus Christus de Mënsch mat sengem himmlesche Papp versöhnt, hien gerechtfäerdegt, sanktifizéiert an hien an der glécklecher Positioun vun engem Kand vu Gott gesat, an deem seng éischt Elteren, den Adam an d'Eva, virun hirem Fall waren.

  Den Här Jesus Christus ass dem Mënsch säi Vermëttler mat Gott, deen am effektivsten fir hien intercedéiert a säi Papp stänneg den onmoossbare Räichtum vu senge Verdéngschter als Zefriddenheet fir seng Sënnen presentéiert. Aus dësem Grond sollt d'Vertraue vum Mënsch grouss sinn am Hibléck op d'Tatsaach datt hie vum Här Jesus Christus viru sengem himmlesche Papp vertruede gëtt.

  Onofhängeg vun dëser Representatioun mat Gott, mir däerfen ni d'Angscht komplett eliminéieren fir net éiwegt Gléck z'erreechen. Dëse Gléck wäert eis net eleng kommen, mä mir sinn verflicht déi néideg Konditiounen ze erfëllen fir et z'erreechen. Mir si verpflicht eng helleg Gnod ze hunn an drun ze halen bis zum Enn fir gerett ze ginn.
  Déi spuerend Angscht net erfollegräich ze sinn baséiert op der Tatsaach datt mir net wëssen ob mir duerch eis mënschlech Schwächt fäeg sinn ze maachen wat néideg ass fir dat z'erreechen wat Gott eis versprach huet. D'helleg Schrëft warnt op e puer Plazen géint dës Angscht:   "Fäert den HÄR a béit sech vum Béisen ewech"   (Spréch 3:7).

  "Schafft Är eegen Erléisung mat Angscht a Zidderen."   (Philippians 2:12)

  "Liewt d'Zäit vun Ärem Ausland mat Angscht."   (1 Peter 1:17)

  Et war genee wéinst dësen Warnungen a wéinst hirer mënschlecher Schwächt, datt d'Hellegen an helleg Angscht fir hir Erléisung waren.

  Sou si mir verflicht a solle hoffen an fäerten soulaang mir nach an eisem stierfleche Kierper sinn. Mir sollten hoffen, datt mir gerett ginn, well Gott eis dat versprach huet, a mir sollten fäerten, well mir net wësse, ob mir vun eisem Säit alles maache wat néideg ass fir Gléck z'erreechen.

  Helleg Chrëscht Hoffnung wäert eis Angscht erliichteren, sou datt mir net decouragéiert ginn an net an d'Verzweiflung falen, a spueren an helleg Angscht wäerten eis Hoffnung regelen, sou datt mir net viraussiichtlech ginn. 
  Wa mir op dës Manéier hoffen a fäerten, wäerte mir ëmmer maachen wat néideg a richteg ass fir eis Gléck an éiwegt Liewen am Himmel z'erreechen. Amen!