Léift fir Gott gëtt Wäert fir all Tugend

 

 Den Här Jesus Christus nennt d'Léift fir Gott dat éischt a gréisste Gebot, well et eleng all Tugend a Gutt Wierker e richtegen iwwernatierlechen oder himmlesche Wäert gëtt.

  Déi Tugenden a Gutt Doten, déi mir als Chrëschten maachen, wa mir net d'Mark oder d'Sigel vun der Léift fir Gott droen, laut de Wierder vum Apostel Paul, hu kee Wäert a Gottes Ae:   "Wann ech an de Sprooche vu Männer a vun Engelen schwätzen, awer keng Léift hunn, sinn ech nëmmen e klangende Gong oder e kléngende Cymbal Geschenk, wann ech all d'Cymbal an d'Wëssen hunn. Wann ech de ganze Glawen hunn, fir datt ech d'Bierger réckelen, awer keng Léift hunn, sinn ech näischt Wann ech all meng Eegentum ginn fir déi Aarm ze ernähren, a wann ech mäi Kierper ofginn fir ze verbrennen, awer keng Léift hunn, gewannen ech näischt.   (1 Kor 13:1-3).

  D'Wierder vum Apostel Paul weisen datt mir sou vill Gutt maache kënnen wéi mir wëllen, awer et ass alles nëtzlos fir d'Éiwegkeet wann d'Feier vun der Léift fir Gott net an eisen Häerzer brennt.

  De ganze Buttek vun der Tugend ass just e wäertlosen Koup Steng, wann et net mat Léift fir Gott duerchgesat ass.

  Also, wa mir en Häerz mat Léift fir Gott gefëllt hunn, da kuckt Gott favorabel op all eis tugendlech Doten a gutt Doten a belount se mat enger éiweger Belounung. An deem Fall bréngt och déi klengst oder ganz onwichteg Dot eis eng éiweg Belounung, an no dem Här senge Wierder, e Beispill vun esou enger onwichteg Dot ass eng Taass kale Waasser engem duuschtereg Persoun ze ginn:   "Wien engem vun dëse Klengen nëmmen eng Taass kale Waasser ze drénken gëtt, well hien ass mäi Jünger, wierklech, hien wäert Iech sécher net verléieren"   (M) 10:42).

  Als Chrëschte si mir verpflicht ze wëssen datt déi reichend Quell vun iwwernormale Verdéngschter d'Léift fir Gott opmaacht. Wa mir regelméisseg schaffen an d'Flichte vun eiser Klass ausféieren, verschidde Andacht maachen, gedëlleg all Zorte vu Schwieregkeete vum Liewen erdroen, eis an Tugenden a gudden Doten ausüben, normal an onwichteg Saache maachen, iessen, drénken, raschten; all dës sinn verdéngte Akte viru Gott well d'Léift fir Gott se verdéngt mécht an dofir ass d'Léift fir Gott déi héchst Tugend. Mir sinn verflicht ëmmer an dëser Léift ze sinn, well da kënne mir en Iwwerfloss vu Verdéngschter fir den Himmel kréien. Amen !