Секуларна благодат

 

 

Светска благодат

Кралска свадбена гозба

„Исус почна повторно да им зборува во параболи, велејќи: „Царството небесно е како цар кој направи свадба за својот син и ги испрати своите слуги да ги поканат поканетите на свадбата. Но овие не сакаа да дојдат. Потоа повторно испрати други слуги, велејќи: „Кажете им на поканетите: ја подготвив мојата вечера и говедата ми беа убиени, и сè е подготвено. Дојдете на свадба!' Тие не се грижеа за тоа, туку си заминаа: некои во своите имоти, некои во нивните продавници. Останатите ги фатија неговите слуги, се однесуваа срамно со нив и ги убиваа. Тогаш царот се разгневи и испрати војска и ги уби тие убијци и им го запали градот. Потоа им рече на слугите: ‚Гозбата е навистина готова, но поканетите не беа достојни. Затоа, излезете на раскрсницата и поканете го на свадбена гозба кого ќе најдете.' Слугите излегоа по патиштата и донесоа сè што најдоа, и лошо и добро. Така, салата за венчавки се полни со гости. Тогаш царот влезе да ги види гостите. Таму најде еден човек кој не беше облечен во свадбена облека и му рече: „Пријателе, како влезе овде без венчаница? Тој молчеше. Тогаш царот им заповеда на слугите: „Врзете му ги рацете и нозете и фрлете го надвор во темнината, каде што ќе има плач и чкртање со заби“. Зашто, иако многумина се повикани, малкумина се избрани!“  (Матеј 22:1-14)

   Во овој дел од Евангелието гледаме покана упатена до Израелците и незнабошците, односно до сите луѓе кои ќе живеат на земјата до Судниот ден, да влезат во Светата православна црква која Бог ја основал преку Својот Син, Господ Исус Христос.

   Гледаме и отфрлени христијани кои не ја осветиле примената света христијанска вера со својот благочестив живот, туку целосно се оддалечиле од неа.

   Познато е дека Израелците биле повикани да веруваат во Спасителот преку пророците. И кога Господ навистина се јави во полнотата на времето, свети Јован Крстител проповедаше за него јасно пред и апостолите по неговата смрт и ги охрабри Израелците сесрдно да се согласат со него.

   Бидејќи потполно паднале во земно ропство, Израелците не го послушале овој повик. Некои од нив, поточно првосвештениците, книжниците и фарисеите, дури се кренаа против Господа и неговите проповедници на Евангелието и ги убиваа.  Како казна за нивната тврдост на срцето и противењето на Евангелието, Бог ги испратил Римјаните кои го срамниле Ерусалим со земја и убиле безброј Израелци.

   Бидејќи многу Израелци го отфрлија Евангелието, апостолите и нивните наследници се свртеа кон незнабошците и им ја објавија светата христијанска вера. Многу пагани ја прифатија оваа благодат, поверуваа и се крстија.

   Меѓутоа, по крштевањето, повеќето од нив не живееле според заповедите на Божјиот закон, туку им се препуштиле на своите лоши похоти и страсти и многу и тешко згрешиле. Како такви, тие се претставени со човек кој дошол на свадбата без свадбена облека.

   Христијанин кој ја зачувал светата христијанска вера, но не ја осветил осветувачката благодат, односно не ја остварил света христијанска љубов кон Бога и ближниот, е претставен и како човек кој се осмелил да дојде на празникот без свадбена облека. Гледајќи го вака, Царот, односно Господ, го фрли со нозете во темнината каде што имаше плач и чкртање со заби.

   Токму тоа ќе се случи со секој христијанин кој живее грешен живот и опстојува во него до својата смрт. Бог, бидејќи доаѓа кај него без свадбена облека, односно без посвета благодат или без света христијанска љубов, ќе го фрли во вечни маки и во страшната темнина на пеколот.

   Од овој дел од Евангелието, односно од сето она што е досега кажано, евидентно е дека само верата не е доволна за спасение на христијанинот, туку дека покрај таа вера неопходен е и неговиот свет живот, бидејќи  Господ вели: „Не секој што ми вели: Господи, Господи! влезе во царството небесно, но оној што ја врши волјата на мојот небесен Татко“ (Мт 7:21). 

   Понатаму, Господовите зборови имаат многу важно значење:  „Зашто, иако мнозина се повикани, малкумина се избрани!“ (Мт 22:1-14). 

   Луѓето од секоја генерација се повикани да се спасат од вечното проклетство затоа што Бог така сака, што го тврди апостол Павле:  „Добро е и угодно пред Бога, нашиот Спасител, Кој сака сите луѓе да се спасат и да дојдат до потполно спознание за вистината“. (1. Тим 2:3-4). 

   Иако Бог на сите луѓе им ја дава потребната благодат за спасение, само мал дел од нив ќе се спасат од вечното уништување, бидејќи повеќето од нив не ги исполнуваат условите неопходни за спасение и блаженство. Без оглед на тоа што ги имаат сите можности, огромното мнозинство од луѓето денес не сакаат да ја прифатат светата христијанска вера. Со тоа немаат вистинска и света христијанска љубов кон Бога и ближниот, а со прекршувањето на неговите заповеди се на пат кон вечното уништување.

   Христијанинот кој не сака да биде фрлен во вечна пропаст со мнозинството, туку сака да се спаси со малцинството, треба да ја чува светата христијанска вера, надеж и љубов кон Бога и ближниот и внимателно да избегнува се што води до губење на овие три богословски доблести.

   За да ги зачува овие богословски доблести, треба да се охрабри со овие многу јасни зборови Господови, кои секогаш треба да ги чува пред очи за секогаш јасно да го опоменува: „Влези во тесната порта, зашто широката порта и широкиот пат водат кон уништување, а има многу што минуваат низ неа“. Колку е тесна портата и тесен е патот што води кон животот, а малкумина го наоѓаат!“  (Мт 7:13-14). Амин!