Христијанската верска негрижа како пречка за исповедање на светата христијанска православна вера

 

 

Христијанската верска негрижа како пречка за исповедањето на светата христијанска православна вера

Верската негрижа како пречка за исповедање на светата христијанска православна вера

Свети Антони е тепан од демони

  Бидејќи христијанската вера е единствената вистинска, света и божествена вера, следува дека христијанинот е должен да ги прифати нејзините учења и сè што предлага да верува. Сепак, потребно е  веднаш да се нагласи дека постојат две големи пречки за извршување на христијанските должности. 
  За жал, овие пречки се голем непријател на светата христијанска вера и оддалечија и сè уште оддалечија безброј христијани од неа.

  Првата пречка за извршување на христијанските должности е грешката на разумот од која произлегува религиозната небрежност, а втората пречка е слабоста на волјата која е врзана за човечкото размислување.

  Поради грешката на разумот, голем број христијани отворено ја признаваат својата негрижа во работите од светата христијанска вера. Во заблудата на разумот гласно и јасно кажуваат дека не сакаат ништо да слушнат за светата христијанска вера и затоа ја презираат и напаѓаат.

  Исто така, поради заблуда на разумот, има христијани кои не ја отфрлаат светата христијанска вера, туку едноставно не ја исповедаат пред луѓето. Не го презираат, но не ни размислуваат за тоа и јасно кажуваат дека се рамнодушни кон тоа. Тие веруваат дека е сосема исто дали се исповеда или не пред луѓето, а сочинуваат голема група на оние кои воопшто не се грижат за својата света христијанска вера.

  Понатаму, поради слабост на волјата, има христијани кои веруваат во своите срца и тајно ја исповедаат светата христијанска вера, но се плашат да покажат дека се религиозни за да не станат предмет на критика од светот, поточно од злите луѓе околу нив. Поради нивната слаба волја, тие се наоѓаат во групата на христијани кои се робови на човечките размислувања.

  Имајќи ги предвид двете пречки за извршување на христијанските верски должности, верската небрежност може да се сведе на:

  Смешниот апсурд или глупост, или неразумноста и непромисленоста на еден христијанин

  Животот без Бог или безбожноста на христијанинот

  Дрската непромисленост на христијанинот

  Смешниот апсурд или глупост, или неразумноста и непромисленоста на еден христијанин

  Христијанин кој вели дека не го интересира светата христијанска вера и не сака да слушне ништо за тоа, покажува голема бесмисленост или лудост!

  Имено, целиот свет отсекогаш се интересирал за религијата, зборувал за неа и зборува за неа и денес. Затоа, да се вратиме во нашите умови во сите векови од почетокот на светот до денес. Да одиме во сите најоддалечени и запоставени области, до сите цивилизирани и нецивилизирани народи, во сите земји и региони, до сите закони, обичаи и семејства, или воопшто во животите на луѓето. Ќе најдеме верба на секој чекор и во се.

  Затоа, добро да ја погледнеме христијанската вера, која е единствената вистинска, света и божествена вера!

  Светата христијанска вера, низ непрекинатата лоза на нејзините епископи и свештеници, низ вековното незнаење и необразование, како и низ вековното знаење и цивилизација, допира до Голгота. Оттука се поврзува со избраниот народ на Израел и стигнува до Мојсеј. Потоа поминува низ шаторите на патријарсите и на крајот стигнува до Адам и Ева. Каде и да отиде, таа остави свој белег во животот и работата на луѓето, длабоко вкоренети во семејниот и јавниот живот. Како сведок ја има на сите човечки споменици. Човек треба да ги затвори очите за да не види и да ги затне ушите за да не го слушне нејзиниот глас.

  А сепак, иако светата христијанска вера зрачи со таква моќна светлина, денес на секој чекор може да се сретнат католици кои не ги интересира и кои не сакаат ништо да слушнат за тоа. Додуша, тие не ја мразат, но воопшто не се грижат за неа. Според нивното мислење, христијанската вера е нешто без кое може да се направи и за кое не треба да се размислува.

  Кој денес е толку неразумен и немудар што нема ни да ги погледне, поточно, без интерес да помине покрај таквите величествени споменици на уметноста ширум светот?

  Како тогаш денес може да се помине покрај светата христијанска вера, која е Божји споменик, со која се исполнети сите векови и пред која се поклониле најголемите човечки умови? Како може рамнодушно и невнимателно да се помине покрај него без да се внимава, без да се земе предвид нејзината важност и без да се размислува за тајната што ја содржи во себе?

  Ако христијанинот е рамнодушен за работи од мала или никаква важност, тоа е сосема разбирливо, но кога се работи за работи од најголема важност, тогаш да се биде рамнодушен значи глупост или голема глупост. Има ли нешто поважно за еден христијанин денес од тоа да бара решение за својот верски проблем, од кој зависи целиот негов морален живот?

  Не, нема ништо поважно за него денес од тоа да најде решение за својот верски проблем!  
  Секој христијанин има прашања од најголема важност, а во одговорите на нив лежи изборот на животниот пат на овој свет. Кој го создал и го сместил овде на земјата Дали се е готово со неговата смрт или има уште еден живот после овој? Има ли Бог кој го штити, бдее над него и на кого ќе треба да му даде отчет за својот живот на прагот на вечноста? Дали му дал некој закон да го следи? Дали после овој живот ќе има награда за оние што направиле добро и казна за оние што направиле зло?

  Како што можете да видите, ова се неверојатно важни прашања што си ги поставува секој христијанин, и тие се толку важни што сакале или не, треба сериозно да се решат. Според овие прашања, да се биде невнимателен значи да се биде многу луд, односно неразумен и неразумен!

  Денес има многу христијани кои велат дека им треба некаква вера и не им е важно која вера е тоа, бидејќи за нив сите вери се добри. Ова е сосема бесмислен начин за решавање на религиозниот проблем и може да се нарече лудило врз лудило. Да се ​​каже дека сите религии се добри значи да се тврди дека нивните учења, иако се контрадикторни, сепак се вистинити. Тоа би значело дека белото и црното, светлината и темнината, да и не, се иста работа и дека одат заедно и се согласуваат. Се поставува прашањето дали е ова можно?

  На разумен и разумен христијанин му е сосема јасно дека тоа е невозможно. И, на пример, може да се земат и да се претпостават двајца историчари. Едниот вели дека Наполеон умрел во 1821 година, а другиот во 1825 година. Се поставува прашањето дали е можно и двајцата да се во право?

  Сосема е јасно дека само еден ја кажува и кажува вистината. Така е и на религиозно поле!

  Да земеме паган кој препознава парче дрво или мермер како свој бог, потоа муслиман кој се потсмева на паган и му се поклонува на Мухамед, потоа Израелец кој го чека Месијата кој треба да дојде и на крајот христијанин кој, во Господ Исус Христос, му се поклонува на Месијата кој веќе дошол.

  Ако ги поставиме овие различни религиозни типови прашањето дали Господ Исус Христос е Бог, дали ќе добиеме различни одговори?

  Христијанин ќе одговори да, еретик и Израелец ќе одговорат не, муслиман ќе одговори дека е пророк, рационалист ќе одговори дека е голем научник. Повторно се поставува прашањето, дали е можно сите да се во право и да се следат и прифатат сите мислења?

  Здравиот и внимателен ум разбира дека ова ќе биде врв на лудило и контрадикторност. Може да има само една вистина, и ако католик ја замени со грешка, го прави истото како целосно да ја отфрли.

  Животот без Бог или безбожноста на христијанинот

  Христијанската верска негрижа не е само напад на разумот на христијанинот, туку е и навреда за Бога!

Затоа, христијанската религиозна негрижа не е само глупост или бесмисленост на еден христијанин, туку и негов живот без Бога. Христијанинот треба добро да размисли и да си го постави прашањето кој е Бог?

  На разумниот и разбирлив христијанин му е сосема јасно дека Бог е врховен господар, Цар на кралевите, Владетел над господарите, накратко, Господ на славата. Тој е бесконечна мудрост, светост, праведност и добрина.

  Еден верски несовесен христијанин со своето однесување го навредува Бога во сите овие совршенства. Го навредува како господар и Господ во неговата мудрост, светост, праведност и бескрајна добрина.

  Навреда на Бога како Господ и господар е сериозен презир. Секој човек, вклучително и христијанин, добро знае дека од сите навреди, презирот е најлошата навреда. Затоа, неопходно е да се објасни како религиозно несовесниот христијанин покажува презир кон Бога.

  Преку светата христијанска вера, Бог му се открил на христијанинот и му зборува и денес преку Своите слуги. Религиозно несовесниот христијанин го презира ова откровение на Бога и Неговото слово, односно го презира Неговиот свет Закон.

  Бог му поставил граници на христијанинот и сака тој да живее според неговата света волја, а религиозно несовесниот христијанин не сака да го прифати тоа затоа што сака да живее според својата човечка волја.

  Бог му ја доделил светата христијанска вера да живее, и тој се потсмева со неа и не ја цени. Накратко, религиозно несовесниот христијанин ги претпочита барањата на светот и сопствените страсти пред волјата Божја, со што покажува дека сака и се стреми кон живот без Бога.

  Понатаму, христијанската религиозна негрижа е навреда за Божјата мудрост, светост и праведност!

  Ако Бог е бескрајно мудар, праведен и свет, тогаш е сосема јасно дека неговата доктрина, заповеди, светиот закон и неговата вера ги покажуваат овие совршенства. Значи, дали христијанинот може да биде невнимателен пред оваа вистина, праведност и светост?

  Навистина, пред вистината, праведноста и светоста, христијанинот може да биде негрижен и како таков да покаже презир и навреда кон својот Творец. Кога еден таков религиозно несовесен христијанин вели дека за него сите религии се добри и вистинити, тој му нанесува уште поголема и поболна навреда на Бога.  Во тој случај, тој создава суштество од Бога кое е рамнодушно кон вистината или заблудата, или кон доброто или злото, создава суштество кое со истиот благонаклонет поглед гледа во побожен и праведен христијанин кој паѓа на колена пред крстот и еретик кој му се поклонува на крокодил, создава суштество кое исто гледа во христијанскиот побожен и праведен христијанин оној што се потсмева на тоа вистинско присуство, создава суштество кое е задоволно со паганството со неговата полигамија и развод, и христијанството кое ја воздигнува невиноста и наложува единство и нераскинливост на бракот.

  Накратко, на христијанинот кој е религиски несовесен, неговиот бог му вели дека сите религии се добри и дека христијаните, Израелците, паганите, муслиманите и сите други се во право.

  Навистина, кога сите религии би биле добри и вистинити, каква корист би имале Божјата мудрост, правда и светост?

Постапувајќи на овој начин, верски несовесниот христијанин ја навредува Божјата вистина и го поткопува авторитетот на самиот Бог, кој е единствениот вистински, мудар, праведен и свет, и кој на католиците и на секој друг човек им открил сè што им е потребно за спасение и вечен живот.

  Понатаму, верската негрижа е навреда за Божјата добрина!

  Кој може да ги негира неизмерните придобивки што Бог му ги покажал на христијанинот, и материјално и духовно? Зарем Божјата добрина не го создаде за христијанинот овој видлив свет со сите дарови содржани во него? Зарем Божјата добрина не му подари на христијанинот откуп што духовно го ослободи од ропството на пеколот и, по цена на пролеаната крв Божја на крстот, му го врати божественото синство? Зарем Божјата добрина не му даде осветување со сите средства за спасение што единородниот Син Божји ги заслужи преку својата жртва на крстот?

  Се поставува прашањето, дали христијанинот може да биде несовесен кон Бога после толку неизмерни придобивки од Бога?

  Јасно е дека може, а токму тоа го прави христијанинот кој е верски несовесен, бидејќи на неизмерната Божја добрина возвраќа со својата голема неблагодарност!

  Дрската непромисленост на христијанинот

  Однесувањето на религиозно несовесниот христијанин не само што е само по себе ирационално и безбожно и неблагодарно пред Бога, туку е и крајно дрско и непромислено!

  Лесно е да се разбере невниманието на христијанинот во работи кои немаат сериозни последици, но како може да се разбере неговата негрижа во работите кои имаат многу сериозни последици за него, односно кога се работи за неговиот живот или смрт. Зарем не е безобразно дрско и непромислено да се исмеваат прашања од кои зависи вечната судбина?

  Дрскиот и непромислен христијанин не сака да му се кажува за светата христијанска вера и не сака ништо да знае за неа. Притоа, тој не сака да му се кажува за Бога, за бесмртната душа, за спасението и за вечноста. Тој не сака да знае од каде доаѓа и зошто е на оваа земја, која е неговата судбина и кој пат треба да тргне за да ја постигне. Тој се фали дека знае дека еден ден мора да умре и дека кога ќе го напушти овој свет, ќе падне во ништожност или во рацете на лут Бог. Но, без разлика, тој сепак сака да го помине животот среќно без да се грижи што би можело да му се случи по смртта. Тој сака прво да ја следи својата судбина, а по смртта, што и да се случи нека биде она што ќе се случи.

  Оттука се гледа дека со својата дрскост, непромисленост и ароганција, религиозно несовесниот христијанин ја покажува својата неразумност и неразумност кон разумниот и разумен христијанин. Таквиот христијанин покажува силно сочувство кон другите религии, а за него сите се добри и исправни.

  Понатаму, религиозно несовесниот христијанин не прави речиси ништо за Господ Исус Христос!

  Како таков, тој работи за своето семејство, својот работодавец, својата татковина и воопшто не се грижи за Господ, за својата душа и за вечноста. Светата христијанска вера му кажува дека Бог го создал и го сместил на овој свет за да му служи и да го љуби, творецот и господарот на вселената, почетокот и крајот на секое битие, бескрајно, вечно и семоќно, а тој воопшто не се грижи за него.

  Понатаму, светата христијанска вера му кажува на религиозно несовесниот христијанин дека има бесмртна душа чија цена е скапоцената крв на Синот Божји и која според неговите заслуги или вечно ќе ужива во Рајот или вечно ќе страда во пеколот, а тој се смее на тоа и не и придава никаква важност.  Му кажува и дека при крштевањето се одрекол од ѓаволот, телото и гордиот свет и се прави дека не го знае тоа и како да не е вистина.

  Понатаму, светата христијанска вера му кажува дека има мајка небесна на земјата, односно светата Црква, која Божествениот Спасител ја основал за да ја проповеда и да ја чува божествената и света вера, а тој и го врти грбот како да не постоела. Како таков, тој не разбира ништо во верата и не се прашува што ќе му се случи во часот на смртта. Ѓаволот го заспива поради религиозна небрежност и ја ограбува и пустоши неговата душа без тој воопшто да забележи. Својот ум и срце ги задуши со дози на предрасуди, перверзија, заблуда и страст. Последица на тоа е што несреќникот веќе ништо не разбира и паѓа во состојба на вкочанетост која му дозволува на злобниот непријател да прави што сака со него.

  Од сето ова може да се заклучи колку непромисленост и неразумност, како и злоба и опасност, содржи христијанската верска негрижа, која е првата пречка за исповедањето и практикувањето на светата христијанска вера.  
  Верската негрижа е тежок грев во Божјите очи. Затоа, секој разумен и разумен христијанин треба по секоја цена да ја избегнува религиозната негрижа, која во многу случаи ги отвора вратите на безбожноста и неверството, и целосно верно да ја следи и да ја сака светата христијанска вера на Господ Исус Христос, која е единствената вистинска, света и божествена. Амин!