Грижата за своето спасение и апостолската служба треба да биде главна должност на христијаните од православна вероисповед

 

 

Грижата за своето спасение и апостолска служба треба да биде главна должност на христијаните од православна вероисповед

  Вистински ученици на Исус

 

„Еднаш, кога луѓето се туркаа околу него за да го чујат Божјото слово, тој стоеше покрај Генисаретското езеро. Виде два брода како стојат покрај брегот; рибарите излегоа од нив и ги миеа мрежите. Тој влезе во еден од тие бродови; Лекцијата, тој му рече на Симон: „Излези на море и фрли ги мрежите за лов“ Шимун одговори: „Учителе, напорно работевме цела ноќ и ништо не фативме, но на твојот збор ќе ги фрлам мрежите“. Тие го направија тоа и им фатија многу мрежи на другиот брод за да им помогнат. Тој и сите што беа со него беа изненадени од уловот на рибите што ги улови, како и Јаков и Иван, синовите на Заведеј, пријатели на Исус, му рекоа на Симон: „Не плаши се отсега ќе ловиш луѓе! Тие ги извлекоа бродовите на брегот, оставија сè и тргнаа по Него“ (Лука 5:1-11). 

  Од овој дел од Евангелието е видливо дека Господ Исус Христос е покрај Генисаретското езеро каде што луѓето се собираат околу него и туркаат да ги слушнат неговите зборови. Влегувајќи во бродот на Петар, Господ го замолил апостол Петар да го турне малку од крајот за да ги научи луѓето што биле на брегот од него. Тој народ, кој со своето туркање покажува голема желба да го слушне божественото слово, ни дава убав пример дека треба доброволно и желно да го слушаме словото Божјо, кое секоја недела и празник се објавува од олтарот.

  Божјото слово е храна за душата како што лебот е храна за телото, а ако  не го слушаме редовно, многу грешиме и сме на пат кон вечното уништување. Затоа, треба усрдно да го слушаме словото Божјо и да живееме според него за да ја нахраниме нашата душа за  вечен живот.

  Понатаму, се гледа дека Господ го поучува народот токму од Петаровиот наос, кој овде ја претставува светата Црква, на која Господ како врховна глава и ги дал своите апостоли и нивните наследници, епископите. 
  Затоа, ако човек сака да го слушне вистинското божествено учење, треба исклучиво и само да оди во светата Црква, која е носител и заштитник на Божјото слово на земјата, додека се друго околу неа е заблуда и лага која води во вечна пропаст.

  Кога ја завршил лекцијата, Господ му заповедал на апостол Петар:  „Излези во морето и фрли ги мрежите за лов“ (Лк 5,4). Апостол Петар одговорил: „Учителе, цела ноќ се трудевме и ништо не фативме, но според Твојата реч ќе ги фрлам мрежите“ (Лк 5,5).    

  Познато е дека човекот знае да работи долги часови и да вложи многу труд, но во повеќето случаи неговата болка е залудна! Се поставува прашањето зошто е тоа така?  Па, токму затоа таа многу често ги прави неговите зли намери, бидејќи сака да прави се со своите човечки сили. Во своите работи, тој мисли само на земните размислувања, и не гледа кон Бога и не му ги препорачува неговите напори. Затоа Господ го задржува својот благослов затоа што ја врши својата човечка волја, а не Божјата волја. Како таков, тој работи залудно во вечноста и затоа нема да има плата на Рајот.

  Нашиот труд и потфат треба да му го препорачаме на Господ и да правиме сè од љубов за тој да биде благословен за време и вечност. А, дека тоа е вистина, докажуваат и рибарите со апостол Петар на чело, бидејќи токму кога работеле во името на Исус, уловиле толку голема количина риба што речиси им се искинале мрежите и за малку ќе потонеле двата брода. Богатиот улов на риби е само слика на големото преобраќање на луѓето што ќе се случи во името на Исус преку Петар и другите апостоли.

  Значи, кога одиме на работа во име на Бога, тогаш сè  ни излегува добро и секој ден, а што е најважно, побогати сме со заслуги кои еден ден ќе ни заработат голема плата во Рајот.     

  „Кога го виде тоа, Симон Петар падна пред Исусовите нозе и рече: „Оди си од мене! Јас сум грешен човек, Господи!“ (Лк 5:8). 

  Апостол Петар бил чесен и богобојазлив човек кој целосно се понизил пред Господа и не се сметал за достоен да се дружи со толку голем чудотворец. Сфати и со овој чин покажа дека не треба да се гордееме, туку да се понизиме и да му благодариме на Бога за се што имаме и што сме ,  а не за себе.

  Понатаму, на крајот од овој дел од Евангелието, Господ му рекол на апостол Петар:  "Не плаши се! Отсега ќе ловиш луѓе!" (Лука 5:10). 

  Со овие зборови Господ го повика Петар на апостолска служба, велејќи му дека ќе лови луѓе во негово име, односно дека ќе ги преобрати Израелците и незнабошците во светата христијанска  вера, давајќи му до знаење дека апостолската служба е пред секоја друга човечка земна служба.

  Дека апостолската служба е пред секоја друга  човечка служба овде на земјата, потврдуваат зборовите на Евангелието:  „Тие ги повлекоа бродовите на копно, оставија сè и тргнаа по Него“ (Лк. 5, 11). 

  Од овие зборови се гледа дека апостолите го сфатиле својот висок повик и затоа ги извлекле своите бродови кон копното за да го следат Господа спремно. Како вистински ученици на Исус, тие го напуштија временското за да го добијат вечното.  Тие разбрале дека грижата за нивното спасение и апостолската служба треба да биде нивна главна или основна должност, бидејќи Господ вели:  „Што му користи на човекот ако го добие целиот свет и го загуби животот? (Мт 16:26). 

  Токму поради тоа треба да веруваме во сето она што Бог ни го открил, да ги држиме сите заповеди што  ни ги наредил да  ги примаме и да ги примаме сите средства на благодатта што ги одредил за нашето спасение  за да ја постигнеме целта на нашето постоење, а тоа е вечниот живот . Амин!

  Вистински ученици на Исус

 

„Еднаш, кога луѓето се туркаа околу него за да го чујат Божјото слово, тој стоеше покрај Генисаретското езеро. Виде два брода како стојат покрај брегот; рибарите излегоа од нив и ги миеа мрежите. Тој влезе во еден од тие бродови; Лекцијата, тој му рече на Симон: „Излези на море и фрли ги мрежите за лов“ Шимун одговори: „Учителе, напорно работевме цела ноќ и ништо не фативме, но на твојот збор ќе ги фрлам мрежите“. Тие го направија тоа и им фатија многу мрежи на другиот брод за да им помогнат. Тој и сите што беа со него беа изненадени од уловот на рибите што ги улови, како и Јаков и Иван, синовите на Заведеј, пријатели на Исус, му рекоа на Симон: „Не плаши се отсега ќе ловиш луѓе! Тие ги извлекоа бродовите на брегот, оставија сè и тргнаа по Него“ (Лука 5:1-11). 

  Од овој дел од Евангелието е видливо дека Господ Исус Христос е покрај Генисаретското езеро каде што луѓето се собираат околу него и туркаат да ги слушнат неговите зборови. Влегувајќи во бродот на Петар, Господ го замолил апостол Петар да го турне малку од крајот за да ги научи луѓето што биле на брегот од него. Тој народ, кој со своето туркање покажува голема желба да го слушне божественото слово, ни дава убав пример дека треба доброволно и желно да го слушаме словото Божјо, кое секоја недела и празник се објавува од олтарот.

  Божјото слово е храна за душата како што лебот е храна за телото, а ако  не го слушаме редовно, многу грешиме и сме на пат кон вечното уништување. Затоа, треба усрдно да го слушаме словото Божјо и да живееме според него за да ја нахраниме нашата душа за  вечен живот.

  Понатаму, се гледа дека Господ го поучува народот токму од Петаровиот наос, кој овде ја претставува светата Црква, на која Господ како врховна глава и ги дал своите апостоли и нивните наследници, епископите. 
  Затоа, ако човек сака да го слушне вистинското божествено учење, треба исклучиво и само да оди во светата Црква, која е носител и заштитник на Божјото слово на земјата, додека се друго околу неа е заблуда и лага која води во вечна пропаст.

  Кога ја завршил лекцијата, Господ му заповедал на апостол Петар:  „Излези во морето и фрли ги мрежите за лов“ (Лк 5,4). Апостол Петар одговорил: „Учителе, цела ноќ се трудевме и ништо не фативме, но според Твојата реч ќе ги фрлам мрежите“ (Лк 5,5).    

  Познато е дека човекот знае да работи долги часови и да вложи многу труд, но во повеќето случаи неговата болка е залудна! Се поставува прашањето зошто е тоа така?  Па, токму затоа таа многу често ги прави неговите зли намери, бидејќи сака да прави се со своите човечки сили. Во своите работи, тој мисли само на земните размислувања, и не гледа кон Бога и не му ги препорачува неговите напори. Затоа Господ го задржува својот благослов затоа што ја врши својата човечка волја, а не Божјата волја. Како таков, тој работи залудно во вечноста и затоа нема да има плата на Рајот.

  Нашиот труд и потфат треба да му го препорачаме на Господ и да правиме сè од љубов за тој да биде благословен за време и вечност. А, дека тоа е вистина, докажуваат и рибарите со апостол Петар на чело, бидејќи токму кога работеле во името на Исус, уловиле толку голема количина риба што речиси им се искинале мрежите и за малку ќе потонеле двата брода. Богатиот улов на риби е само слика на големото преобраќање на луѓето што ќе се случи во името на Исус преку Петар и другите апостоли.

  Значи, кога одиме на работа во име на Бога, тогаш сè  ни излегува добро и секој ден, а што е најважно, побогати сме со заслуги кои еден ден ќе ни заработат голема плата во Рајот.     

  „Кога го виде тоа, Симон Петар падна пред Исусовите нозе и рече: „Оди си од мене! Јас сум грешен човек, Господи!“ (Лк 5:8). 

  Апостол Петар бил чесен и богобојазлив човек кој целосно се понизил пред Господа и не се сметал за достоен да се дружи со толку голем чудотворец. Сфати и со овој чин покажа дека не треба да се гордееме, туку да се понизиме и да му благодариме на Бога за се што имаме и што сме ,  а не за себе.

  Понатаму, на крајот од овој дел од Евангелието, Господ му рекол на апостол Петар:  "Не плаши се! Отсега ќе ловиш луѓе!" (Лука 5:10). 

  Со овие зборови Господ го повика Петар на апостолска служба, велејќи му дека ќе лови луѓе во негово име, односно дека ќе ги преобрати Израелците и незнабошците во светата христијанска  вера, давајќи му до знаење дека апостолската служба е пред секоја друга човечка земна служба.

  Дека апостолската служба е пред секоја друга  човечка служба овде на земјата, потврдуваат зборовите на Евангелието:  „Тие ги повлекоа бродовите на копно, оставија сè и тргнаа по Него“ (Лк. 5, 11). 

  Од овие зборови се гледа дека апостолите го сфатиле својот висок повик и затоа ги извлекле своите бродови кон копното за да го следат Господа спремно. Како вистински ученици на Исус, тие го напуштија временското за да го добијат вечното.  Тие разбрале дека грижата за нивното спасение и апостолската служба треба да биде нивна главна или основна должност, бидејќи Господ вели:  „Што му користи на човекот ако го добие целиот свет и го загуби животот? (Мт 16:26). 

  Токму поради тоа треба да веруваме во сето она што Бог ни го открил, да ги држиме сите заповеди што  ни ги наредил да  ги примаме и да ги примаме сите средства на благодатта што ги одредил за нашето спасение  за да ја постигнеме целта на нашето постоење, а тоа е вечниот живот . Амин!